Η θετική προσέγγιση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Η θετική προσέγγιση είναι αποτελεσματική επειδή είναι διαφορετική από τη συντηρητική προσέγγιση στη διαπαιδαγώγηση. Δεν έχει καμία σχέση με τις τιμωρίες και έχει απόλυτη σχέση με την εκπαίδευση και εξάσκηση των παιδιών σε δεξιότητες και αξίες που ελπίζουμε να αναπτύξουν. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η θετική προσέγγιση είναι τόσο για εμάς όσο και για τα παιδιά. Ίσως, θα ήταν πιο ειλικρινές να πούμε, πρώτα για εμάς.

Προσεγγίζοντας θετικά τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών σημαίνει ότι θα ξεκινήσουμε υιοθετώντας οι ίδιοι τις δεξιότητες και τις αξίες που θέλουμε να διδάξουμε και να εμπνεύσουμε στα παιδιά. Δεν βγάζει νόημα να περιμένουμε ένα παιδί να σέβεται, όταν εμείς δεν σεβόμαστε. Δεν βγάζει νόημα να περιμένουμε από ένα παιδί να ελέγχει τον εαυτό του, όταν εμείς δεν ελέγχουμε τον εαυτό μας.

Σε καμία περίπτωση τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι πρέπει να είμαστε τέλειοι. Αντιθέτως, βασική παραδοχή όταν επιλέγουμε τη θετική προσέγγιση στη διαπαιδαγώγηση είναι να έχουμε το θάρρος να μην είμαστε τέλειοι, και να βλέπουμε τα λάθη σαν ευκαιρίες να μάθουμε κάτι.

Η θετική προσέγγιση στη διαπαιδαγώγηση ακούγεται κάπως έτσι:

«Έκανες ένα λάθος. Υπέροχα! Ας δούμε τι μπορείς να μάθεις από αυτό και με τι τρόπους μπορείς να το διορθώσεις».

Εστιάζουμε σε λύσεις και υποστηρίζουμε το παιδί, καθώς αναπτύσσει τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, την κριτική σκέψη, αισθάνεται ότι είναι ικανό και μαθαίνει να χρησιμοποιεί την αυτονομία  και τη δύναμη του με χρήσιμους τρόπους. Καθώς μεγαλώνει και ωριμάζει σε διάφορους τομείς, θα έχουμε περισσότερες ευκαιρίες να το εμπλέκουμε στη διαδικασία της εύρεσης λύσεων και στη θέσπιση ορίων.

Η θετική προσέγγιση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα, και ταιριάζει τέλεια με όσα γνωρίζουμε για την ανάπτυξη των παιδιών και βέλτιστη φροντίδα των παιδιών. Επίσης, έχει πρακτική εφαρμογή ώστε να κατανοούμε την παιδική ηλικία και να υποστηρίζουμε την ανάπτυξη και φροντίδα των παιδιών και της οικογένειας. Οι βασικές ιδέες που αναφέρονται θα μας υπενθυμίζουν τι χρειάζεται να εντάξουμε στην καθημερινή μας επικοινωνία με τα παιδιά:

Αμοιβαίος σεβασμός

  • Όταν γονείς και φροντιστές επικοινωνούν με σταθερότητα, σέβονται τον εαυτό τους και τις ανάγκες του περιβάλλοντος που βρίσκονται. Όταν επικοινωνούν ταυτόχρονα με καλοσύνη, σέβονται τις ανάγκες του παιδιού.

Κατανοώντας τις πεποιθήσεις πίσω από τις συμπεριφορές

  • Η ανθρώπινη συμπεριφορά έχει έναν στόχο. Τα παιδιά ξεκινούν να δημιουργούν τους στόχους τους και να διαμορφώνουν τις προσωπικότητες τους από την ημέρα που γεννιούνται. Η ενασχόληση με την διερεύνηση των στόχων, των πεποιθήσεων, των αναγκών που προσπαθούν να επικοινωνήσουν τα παιδιά μέσω των συμπεριφορών τους είναι το ίδιο -αν όχι περισσότερο- σημαντική με την αλλαγή της συμπεριφοράς.

Αποτελεσματική επικοινωνία

  • Οι γονείς και τα παιδιά μαθαίνουν να ακούν και να επικοινωνούν με σεβασμό τις ανάγκες. Οι γονείς αναγνωρίζουν ότι τα παιδιά επικοινωνούν «καλύτερα» όταν σκέφτονται και συμμετέχουν στις αποφάσεις.

Κατανοώντας τον κόσμο του παιδιού

  • Γνωρίζοντας τα αναπτυξιακά στάδια από τα οποία περνούν τα παιδιά και λαμβάνοντας υπόψη γενετικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη και τη ζωή τους, γίνεται ευκολότερο να ανταποκρινόμαστε στις συμπεριφορές τους και να υποστηρίζουμε την ανάπτυξη τους.

Πειθαρχία που εκπαιδεύει αντί να τιμωρεί

  • Στόχος μας είναι να διδάσκουμε πολύτιμες κοινωνικές δεξιότητες και δεξιότητες ζωής χωρίς να είμαστε υπερβολικά αυστηροί ή υπερβολικά επιτρεπτικοί.

Εστιάζοντας στις λύσεις αντί στις κατηγορίες

  • Όταν ψάχνουμε να βρούμε τον ένοχο κινδυνεύουμε να μπούμε σε μια πάλη για την κυριαρχία παρά να λύσουμε τα ζητήματα που προκύπτουν μέσα στην καθημερινότητα. Αρχικά, ως γονείς, αποφασίζουμε τους τρόπους που θα προσεγγίζουμε τις καθημερινές προκλήσεις και έπειτα, καθώς το παιδί μεγαλώνει, συνεργαζόμαστε προς την εύρεση λειτουργικών, βοηθητικών λύσεων.

Ενθάρρυνση

  • Γιορτάζουμε την προσπάθεια και τη βελτίωση, όχι μόνο την επιτυχία. Βοηθάμε τα παιδιά να αναπτύξουν την αυτοπεποίθηση τους, έχοντας πίστη στις δικές τους ικανότητες.

Τα παιδιά συμπεριφέρονται καλύτερα όταν αισθάνονται καλύτερα

  • Από που μας έχει έρθει η τρελή ιδέα ότι για να συμπεριφέρονται τα παιδιά καλύτερα, χρειάζεται να νιώσουν ντροπή, ταπείνωση ή ακόμα και φόβο; Τα παιδιά κινητοποιούνται να συνεργαστούν, να μάθουν νέες δεξιότητές και να δείξουν αγάπη και σεβασμό όταν αισθάνονται συνδεδεμένα, ότι ανήκουν και ότι τα αγαπούν.

Σύνδεση πριν την επανόρθωση

  • Οι σχέσεις είναι αυτές που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Όταν ο δεσμός μεταξύ μας είναι δυνατός, όταν αισθανόμαστε το «μαζί», είναι ευκολότερο να κατανοήσουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις συμπεριφορές και να βρούμε λύσεις μαζί.

Συνεισφορά

  • Όταν τα παιδιά αισθάνονται μόνο τη σύνδεση χωρίς να έχουν ευκαιρίες να συνεισφέρουν, συμμετέχοντας στις αποφάσεις, μπορεί να ενισχύεται ο εγωκεντρισμός τους. Είναι πιθανότερο τα παιδιά να αναπτύξουν τις κοινωνικές δεξιότητες και τις δεξιότητες ζωής που θα θέλαμε να αναπτύξουν, όταν μας βοηθούν και έχουν ευκαιρίες να συνεισφέρουν στο σπίτι, στην τάξη και στην κοινότητα τους.

Οι παραπάνω βασικές ιδέες στη θετική προσέγγιση για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών θα μας βοηθήσουν να ενισχύσουμε τις σχέσεις αγάπης και σεβασμού με τα παιδιά και να δημιουργούμε ακόμα περισσότερες ευκαιρίες ανάπτυξης μαζί τους, για πολλά πολλά χρόνια.


Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο frezyland.gr