Δαγκώματα, τσιμπήματα, σπρωξίματα (συμπληρώστε τη λίστα). Γονείς αναρωτιούνται: “Πως να το αντιμετωπίσω; Να του μιλήσω;” Εδώ γράφω κάποιες σκέψεις για τα αγαπημένα δίχρονα!
Μέχρι να γίνουν τα παιδιά τριών ετών -η ηλικία που αναπτύσσεται ταχύτατα η ομιλία- στο σχολείο έχουμε πολλά περιστατικά με δαγκώματα. Για πολλούς λόγους το δάγκωμα αν και ενοχλητικό για τους ενήλικες που είμαστε κοντά στα παιδιά, για το παιδί που δαγκώθηκε (και πονάει), (ακόμα και) για το παιδί που δάγκωσε, δεν αποτελεί κάτι ανησυχητικό αναπτυξιακά. Τα παιδιά μέχρι τριών ετών προσπαθούν να επικοινωνήσουν με ότι μέσο έχουν διαθέσιμο.
Μια εξήγηση που θα μπορούσαμε να δώσουμε για το δάγκωμα θα ήταν σχετική με την παρόρμηση. Μην ξεχνάτε ότι το σημείο του εγκεφάλου που ελέγχει τη λογική είναι ακόμα υπό κατασκευή. Επίσης το δάγκωμα έχουμε παρατηρήσει να είναι αποτέλεσμα της μιμητικής τους τάσης (είναι και υπέροχοι ηθοποιοί). Σκεφτείτε ότι μας μιμούνται που φιλάμε, τσιμπάμε μάγουλα, “δαγκώνουμε” εμείς οι ίδιοι μπουτάκια, μπρατσάκια (…).
Δεν έχω κάποια μαγική συνταγή. Το πιο βοηθητικό είναι η επίβλεψη και η παρατήρηση. Ας ψάξουμε πότε, που, πόσο συχνά συμβαίνει. Εάν παρατηρήσουμε αυτά θα μπορούμε να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί και να σκεφτούμε διαφορετικές λύσεις.
Παρά την επίβλεψη το δάγκωμα μπορεί να συμβεί (και μάλιστα σε δευτερόλεπτα).
Όταν συμβαίνει φροντίζουμε να κάνουμε τα παρακάτω:
-
Αποτρέπουμε (μεγαλύτερο) τραυματισμό: Χωρίζουμε τα παιδιά (εάν είναι ανάμεσα σε παιδιά) παραμένοντας ήρεμοι. Χρησιμοποιούμε όσες λιγότερες λέξεις μπορούμε. Ένα ήρεμο “δεν δαγκώνουμε” είναι αρκετό.Όταν το δάγκωμα συμβαίνει σαν μέσο έκφρασης, πιθανότατα θα εξαφανιστεί όσο το παιδί αποκτά ικανότητες να εκφράζεται.
-
Εμπλέκουμε και τα δύο μέρη, αυτόν που πονάει και αυτόν που το προκάλεσε, δείχνοντας συμπόνοια. Είναι φορές που οι συνθήκες μας επιτρέπουν να πούμε “ο φίλος σου/ο μπαμπάς (…) πονάει. Έλα να του βάλουμε λίγο πάγο”. Το παιδί που δαγκώνει δυσκολεύεται να ελέγξει τον εαυτό του (τις παρορμήσεις του). Ίσως χρειάζεται μια αγκαλιά και συνεχή επίβλεψη. Το παιδί που δαγκώθηκε μπορεί να πληγώθηκε συναισθηματικά αλλά πληγώθηκε και το δέρμα του. Χρειάζεται φροντίδα και για τα δύο.
Όταν το δάγκωμα συμβαίνει σαν μέσο έκφρασης, πιθανότατα θα εξαφανιστεί όσο το παιδί αποκτά ικανότητες να εκφράζεται.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο needhelp.gr